Ο ποιητής αφιερώνει 20 στίχους (στ. 66-88.) για να περιγράψει αριστοτεχνικά το νησί της Καλυψώς. Αρχίζει την περιγραφή του ανορθόδοξα θα μπορούσαμε να πούμε, από τα μέσα δηλαδή προς τα έξω. Έτσι:
α. η σπηλιά στο εσωτερικό της αισθητοποιείται με μία οπτική εικόνα (παρουσιάζεται η Καλυψώ να υφαίνει στον αργαλειό της με τη χρυσή σαϊτα, ενώ η φωτιά στο τζάκι έκαιγε). Με μία εικόνα ακουστική (ενώ οι κρότοι από τον αργαλειό ακούγονται, η Καλυψώ τραγουδά). Με μία εικόνα οσφρητική (οι υπέροχες μυρωδιές από τον κέδρο και τη θούγια που καίγονται στο τζάκι, μοσχοβολούν και έξω από τη σπηλιά).
β. το δάσος που θρασομανούσε, που θέριευε από βλάστηση και πυκνότητα πλουτίζεται από λεύκες, κυπαρίσσια μυριστά, σκλήθρες , ενώ παράλληλα ζωή έδιναν σε αυτό κάποια πουλιά με τεντωμένα ανοιχτά τα φτερά τους, τα γεράκια, οι κουκουβάγιες, οι μακρύγλωσσες θαλασσινές κουρούνες.
γ. η κληματαριά που είναι φορτωμένη με σταφύλια
δ. οι τέσσερις κρήνες που τρέχει νερό από τους κρουνούς τους
ε. τα μαλακά λιβάδια με τις άγριες βιολέτες και τα άγρια σέλινα
Μια ατελείωτη μαγεία και ομορφιά χαρακτηρίζει όλο αυτό το τοπίο που ακόμα και ένας θεός θα το ευχαριστιόταν, θα αγαλλίαζε η ψυχή του, ένας θεός, όπως και ο Ερμής… Παρακάτω ακολουθούν εικόνες της Ωγυγίας έτσι όπως τις ζωγράφισαν κάποιοι από τις μαθήτριες και τους μαθητές του Α1.
